Sabah basit bir kahvaltının ardından otobüse doluşuyoruz. Gelen sayısı bugün epeyce az. Bu gün kuzeye çıkacağız. Hedef Mostar...
Bunun için büyük köprüyü geçmemiz gerekiyor önce. Oldukça yüksek olan köprünün güney ayağı asma köprüleri andıran bir yapıda. Köprüden bakıldığında Dubrovnik ‘in yeni şehrini ve manzarayı izlemek güzel oluyor. Suyun üzerinde kürek çeken insanları seyretmek oldukça hoş.
Hoş manzarayı seyrediyoruz. Sağımızda yalçın tepeler var. Tepeleri görünmüyor, çünkü çok yoğun bir sis kaplamış ortalığı. Önce Avrupa'nın en eski botanik bahçelerinden biri olan Tırsteno ‘yu geçiyoruz. Dubrovnikli denizciler dünyanın çeşitli yerlerinden getirdikleri tohumları, fidanları buraya ekerek bahçenin oluşturulmasını sağlamış.
Buradan virajı yolları aşarak ilerliyoruz. Tirsteno ‘dan az ötede Slano isimli güzel bir koyu aşıyoruz. Az sonra solumuzda denizi alarak Korçula ‘ya giden yolun üzerinde olan Ston ‘un duvarları görünüyor. Hadrian duvarından sonra Avrupa ‘nın en uzun duvarı. Ragusalılar bu bölgeyi ( ki Palsejac yarımadası denilmekte ) Sırplardan 13. yy da satın almış. Ülkenin en önemli gelir kaynağı olan ve günümüzde de işletilen tuz yatakları duvarların arkasında kalmakta. Ragusalılar tuz ticaretini büyük ölçüde Osmanlı ülkesine yapmışlar.
Neum bir sahil kasabası. Kağıt üzerinde Bosna'da olsak da yaşayış, dil ve diğer her şey Hırvat. Alışverişi de yanımızda bulunan Kunalarla yapıyoruz. Neum Bosna ‘nın denize ulaştığı tek nokta. Aslında burası da Dubrovnik toprağı iken 1699 ‘da Osmanlılara satılmış. İmparatorlukta bu noktayı Bosna sancağına bağlı olarak 1878 ‘e dek elinde tutmuş. Aslında bu durum Venediklilerle arası her zaman limoni olan Dubrovniklilerin işine de gelmiş. Böylece ezeli düşmanları ve eski efendileri arasında bir tampon bölge oluşturmuşlar. Yugoslavya'nın yeniden sınırları çizilirken bu toprakta eski sınırlara sadık kalınarak Bosna’ya verilmiş. Tabii burada yaşayan Hırvatların durumdan pekte memnun olmadıklarını da ekleyelim.
Nedenini bilmediğimiz bir mantıkla tekrar Hırvatistan ‘a giriyoruz. Bir tepeyi aşarak sağa sapıp içerilere yöneliyoruz. Bu tepenin özelliği Hırvatların burada çok uzun bir köprü yaparak Neum ‘u by pass etme istekleri. Bunu yapabilmek için çok büyük bir finansman gücü gerekmekte ve Hırvatlarda şu an bu güç yok. Ama her başkanlık seçiminde ( ki biz gittiğimizde de başkanlık seçimleri için kampanyalar yürütülmekteydi) köprü gündeme getirilmekte imiş. Bosnalılar buna karşı. Köprü yapıldığında büyük gemilerin Neum ‘a girişleri engellenmiş olacak.
Harika bir manzara. Bir müddet sonra Metkoviç ‘e geliyoruz. Buradan tekrar Bosna ‘ya geçiş yapacağız. Burası tipik bir sınır kasabası. Ruhsuz ama iyi para akışı olduğunu gösteren yapılara sahip. Ara sokaklarda Avusturya döneminden kalma art neuveau yapılarda görülüyor.
Kale Macar yapısı. Bizimkiler daha Mostar ‘ı, Saraybosna ‘yı almadan burayı almışlar. Hersek bölgesi burası. Zamanında bir “herzog” (avusturyalılarda bir soyluluk ünvanı) yönetiminde olduğu için bu adı aldığı sanılmakta. Nehrin üstünde, yol başında müstahkem bir mevki. Kalenin burcundan kimbilir nasıl bir manzara seyredilir kim bilir...
İnce ince yağan yağmuru umursamaksızın dolaşıyoruz köyün yollarında. Hangi güç engelleyebilir ki zaten. Onarılan camisinde bile ay yıldızlı bayrağım asılı dururken hele J
Otobüslere atlayarak Blagay ‘a doğru ilerliyoruz. Mostar ‘a giden yol savaşın ve yarattığı yıkımın izlerini gayet canlı olarak taşımakta. Boşnak olan rehberimizin savaş ile ilgili anlattıklarıda kasvetli havayı etkiliyor. Savaş sırasında kaçıp giden ailelere ait metruk evler, ekilmemiş tarlalar yolun sağında uzanmakta.
Blagay da otobüsten mezarlığın yanında iniyoruz. Boşnak mezarlıklarında fesli taşlar 40 ‘lı yıllardan öncesine ait. Şehit mezarlarının üzerlerinde ise eski bayraklarının üzerinde de olan leylak desenleri var. Mezarlıklar bakımlı ve çiçeklerle dolu. Bunda bayramın ikinci günü olmasının ne derece etkisi vardır bilemiyorum.
Mezarlığın yanından yokuş aşağı ilerliyoruz.Civardaki evler tek katlı genellikle. Çoğunda çatı kiremit değilde kaymak taşından yapılmış bir malzeme ile örtülmüş. Göze güzel görünüyor.
Burada Sarı Saltuk türbelerinden birisi daha var. Sarı Saltuk, Balkanların İslamlaşmasında çok fazla etkisi olan bir alperen. Gerek kılıcının gücü gerekse dirayeti ile yörede nam salmış. Müslümanlar kadar günümüzde bile Hristiyanlardan hürmet görmekte. Rivayete göre Ahmet Yesevi ‘den el alıp tahta kılıcı ile savaşmış. Öldüğünde Evliya Çelebi'nin naklettiğine göre yedi tabuta konulup gömülmüş. Fakat Sarı Saltuk o kadar benimsenmiş ki o devrin Hristiyan kralları dahi kendi topraklarında arı Saltuk ‘a ait bir türbe istemişler. Bundan dolayı gerek Anadolu gerek Rumeli'de on üç kadar Sarı Saltuk türbesi var.
Buna nehrinin kaynağı bir mağaradan çıkıyor. Avrupa'nın en güçlü kaynağı burası. Yaklaşık dokuz km sonra demin dünyada yaşamanın tadının alındığını yazdığım yerde Neretva ırmağına katılıyor. Sarp bir dağ, koyu mavi,yeşil ama kesinlikle doğal bir renkte akan suyun kenarında yer alan restoranların birinde Boşnak böreği, Boşnak köftesi ve Boşnak baklavası ‘ndan oluşan yemeğimizi yiyor ama hiç beğenmiyoruz. Çok büyük bir mutfak kültüründen gelince her şeyi beğenmemiz elbetteki mümkün olmuyor.
Yugoslavya ‘nın içinde daha çok devlet çıkacak gibi görülüyor. Bosna'daki Sırplar ve Hırvatlar ayrılmak istiyor. Voyvodina'daki Macarlar Sancak'taki Boşnaklar ayrılma isteğinde. Bu kadar kopuş yaşanırsa Dubrovnik'te bile belki bir çıkış peşinde koşabilir. Her şeye gebe bir coğrafya.
Tabii günümüzde yıkım faaliyeti baskın çıkmış. Batı kıyısında Hırvatlar yaşıyor. Otobüsü yapılan saçma sapan katedralin yanına bırakıyoruz. Tamamen meydan okuma amaçlı yapılmış hiç bir estetik özelliği olmayan bir yapı. İnanılmaz derecede yüksek çan kulesi şehrin her yanından görülebilmekte.
Yolun karşısına geçiyoruz. Binaların kimisi delik deşik. Bir zamanlar havra olan yer dümdüz olmuş. Sadece alçak duvarının üzerindeki demirlerde yedi kollu şamdan işlenmiş. Yaklaşık beşyüz kişilik, Osmanlı tarafından yerleştirilmiş sefarad Yahudilerinden oluşan bir cemaat olduğunu ve havrayı baştan yapacaklarını öğreniyoruz.
Sonunda yol bizi köprüye getiriyor. Mostar ‘ın simgesi Mostar Köprüsü. Mimar Sinan ‘ın öğrencilerinden Mostarlı Hayrüddin (Boşnaklar Hayreddin kelimesini bu şekilde söylüyorlar.) tarafından dokuz senede inşa edilmiş. Rivayete göre Hayreddin arkadaşları ile nehirde yüzerken arkadaşlarından biri akıntıya kapılıp gözden kaybolur. Kendi kendine söz veren Hayreddin ‘e şans yıllar sonra Kanuni Sultan Süleyman ‘ın fermanı ile gelir. Rivayetlerin haddi hesabı yok. Yine bir rivayete göre köprü bitmek üzeredir ama kilit taşı henüz konmamıştır. Köprünün taş konulduğunda ayakta duramayacağını düşünen Hayrettin gece kelle korkusu ile şehirden kaçar. Derler ki mimar köprüsünü hiç görmemiştir.
Yeniden yapılması bile bir hikaye. Arada National Geografic ‘te yeniden inşanın hikayesi anlatılıyor. Önce orjinal taşları kullanmayı düşünmüşler. Fakat zamanın, bombardımanın ve suyun aşındırması bu fikrin uygulanmasını engellemiş. Taşlar ilk köprünün yapıldığı taş ocağından çıkarılmış. Kilit taşının konuşu tam bir muamma olmuş. Mimar Hayreddin taşları delmiş ve birbirine bu taşlarda açtığı oluklardan akıttığı kurşunlar ile bağlamış.Bu işlemde aslında oldukça hassas ve pahalı bir işlem. Kurşunun sıcaklığının biraz daha az veya daha soğuk olması neticeyi direkt etkiliyormuş. Biraz sıcak olması taşı çatlatabilecekken biraz soğuk olması kurşunun erken donmasına ve olukları tıkamasına neden olabilirmiş. İnşaat sırasında dökülen kurşunun bedeli Türk hükümetince karşılanmış. Belgesele göre köprüyü yeniden ayağa kaldıranlar Hırvat mimarlar ama şans eseri köprüyü yapan Türk mimar ile tanışma imkanım oldu.
Eski taşlar nehrin aktığı yönde, sağ taraftaki kıyıda gelişigüzel bir şekilde durmakta.
Boşnaklarda ince ince dalga geçmekte bu haçla. Buralarda çok bilinen ve sizinde mutlaka duyacağınız bir fıkrası var.
Bosna ‘nın fıkralardaki başrol kişilerden Mujo ve Haso kendi aralarında konuşurlarken Haso sorar. “Mujo, Hırvatların Hum tepesine diktiği haç hakkındaki fikrin nedir?”
Köprüden bakıyoruz. Felsefi olarak doğu ve batının tam ortasındaymışız. Avrupalı bu şekilde düşünüyor burada. Köprünün doğu yakasında küçük bir mescit müze olarak kullanılmakta.
Buradan baş çarşı boyunca yürüyoruz. (başçarşija) Burada hediyelik eşya satan dükkanlar yer almakta. Bakır işçiliğinin güzel örnekleri görülebilir. Başçarşı ayrıca Kujundziluk (Kuyumculuk) Caddesi olarakta anılmakta. Türk elçiliğine uğrayıp önünde fotoğraf çektiriyoruz. Caminin yanında serbest zaman veriliyor ve kendi başımıza gezmenin zevkine varıyoruz.
Şehirde pek çok cami var. Koski Mehmet Bey Camii açık olduğunda minaresine de çıkılabilen bir cami. Biz bu fırsatı kaçırdık. Karagöz Bey Camii de görülebilir. Rivayete göre Osmanlıdaki ilk gölge oyunu Mostarda oynanmış. İnanması güç.
Başçarşı ‘nın bir paralel caddesine çıkıyoruz. Her şey farklı. Pis, karanlık, kasvetli. Yukarılarda saat kulesi görülüyor. Belki üstüne çıkılıyordur diyerek merdivenlerde ilerliyoruz. Savaşta ölenler yada şehit olanlar parklara gömülmüş . Tam köşede bir mezartaşı. Üzerinde TURKOVIC yazmakta. Türkoğlu yani. Burada bende çözülüyorum. Bağnaz zihniyetin bizi yok etme gayesi ile yaşadığının örneği.
Köprü başındaki müze denilen tek odalı binaya giriyoruz. Sanırım mescitten bozma. İçeride köprünün yıkılışını gösteren bir video gösteriliyor. Hatıra eşyaların yanı sıra islam ve Kur ‘an hakkında yazılı kitaplarda satış amaçlı olarak sergileniyor. Burada ilginç olan Bosna krallığının soyağacının duvara asılı olması idi. Bunun nesi ilginç diyebilirsiniz. Macaristan'da da Kara Murat tarzı tiplemeler ilk kralları betimliyordu. Burada ise çok sayıda kadının ülkeyi yönettiğini görebiliyoruz. Kraliçeler de gayet güzel ve alımlı betimlenmiş. Özellikle Katarina (sağ taraf üstten ikinci resim J ) gerçekten orijinaline biraz olsun benziyorsa bizimkilerin neden bu tarafa sefer düzenlediği konusunu aydınlanmış olur.
Hava kararıyor ama ilerilerde bir yerlerde güneş bulutları yırtmış. Gün batımının pastel renkleri görülüyor. Camiler kapalı olduğundan içlerine girme imkanımız olmuyor. Saat dört ‘ü geçti ve dükkanlar artık kapanıyor. Hediyelik eşyalara bakıyoruz. Anlatıldığı kadar ucuz değil. Bizim kültürümüzün yaşandığı bir yerde insanlarla İngilizce konuşuyor olmakta hoşuma hiç gitmiyor.
Artık vakit tamam. Dönüşe geçiyoruz. Sis öyle garip ki bu topraklarda. Otobüs kimi zaman yoğun sis tabakasına dalıp bir şey görmeksizin gidiyor. Karşınıza ne çıkar bilinmez. Ama en ilginci yol kenarındaki tarlalarda belirli bir yükseklikte olan sisler idi. Bu topraklar pusu kurmak içinde ideal. Bu topraklar ve ötesi akıncıların karşı tarafa, hajduk ‘ların bizimkilere ve diğer müslüman halka saldırdığı yerler.
Bu arada bilirsiniz meşhur bir hırvat takımı vardır Hajduk Split diye. Hajduk Türkçe kökenli bir kelime. Hırsız, harami anlamı var. Düpedüz haydut işte.
0 Yorumlar
Yorumlarınız